Şirketler, çalışan performansını ve şirket karlılığını artırmak için çeşitli uygulamalarla verimliliği artırmak ve huzurlu bir çalışma ortamı oluşturarak çalışanını elde tutmak istiyor. İşin ehli olan şirketler bu çalışmalarını İK ile el ele başarılı şekilde gerçekleştirirken İK ile yeni yeni tanışmaya başlayan şirketler bocalama içerisine düşmektedirler.

Günümüz şartlarında iş sahasının en kıymetli varlığı ne tam donanımlı makineler ne de programlar… Ayakta kalabilmek için en önemli unsur; insandır. Klasik yönetim anlayışından insan odaklı yaklaşıma geçiş süreçlerinde şirketler mevcut olan yönetim tarzını değiştirmek için “Personel Müdürü” tabelasını indirip “İnsan Kaynakları Müdürü”  olarak değiştirdiler. Peki, bu bölümün içerisi ne kadar doldurulabiliyor? Tabelalar değişti, toplantılarla şirketin çıkarları doğrultusunda bir takım uygulamalar düşünüldü ve her şey yolunda gidiyormuş gibi gözüküyor ama şirket benimsenmiş yönetim anlayışını, örgüt kültürünü değiştirmek için neler yapıyor? Kimi diğer firmaların denediği uygulamaları kendi şirketine entegre etmeye çalışıyor kimi gerçekten bunun hakkını verip en küçük ayrıntısına kadar çalışanını ve çevresini inceleyip kendine bir politika oluşturuyor. Örgüt kültürüne gerçekten İnsan Kaynakları bilincini aşıladığınızda elinizdeki potansiyeller dâhilinde performans değerlendirmeleri yapıp çalışanlarınızı elde tutabilmek için çalışmalara başlayabilirsiniz.

Bir şirketin büyümesiyle çalışanlarının bağımlılığı arasında doğru orantı olduğunu düşünüyorum. Mutlu çalışan potansiyeline sahip olan işletmeler rekabet ortamındaki en önemli başarıyı elde etmiştir. Asıl iş bundan sonra başlıyor; elinizde profesyonel, işini seven, işletmesine bağlı, motive olmuş insanlar bulunuyor. Yapacağınız herhangi bir sorumsuzluk, boşlama bir çalışanınızı kaybetmenize ve ekstra bir maliyete neden olacaktır. Çalışanınızı elde tutmak için çok şey yapmanıza gerek yok bence. Yoğun çalışma şartlarında insanlar başarılarının tebrik edilmesini ve desteklendiğinin bilinmesi onlar için en güzel motive kaynağıdır. Kendini şirketle özdeşleştirmiş, yaptığı işin başarısını işletmeden ayrı düşünemeyen bir çalışanı küçük şeylerle de mutlu edebilirsiniz.  Staj yaptığım dönemlerde firma bir İK politikası hazırlıyor ve gerekli bölümlere yeni politikalarını dağıttıktan sonra geri bildirimleri bekliyor. Geri bildirimler sonucunda çok mütevazı sonuçlar çıkıyor ve bunlardan bir tanesini sizlerle paylaşmak istiyorum. İşini severek yapan çalışanlar işletme için gösterdikleri gayretin boşa gittiğini görünce bir gerginlik ve mutsuzluk ortaya çıktı. Dağıtılan yönetmeliklerden gelen cevaplardan işletmeyi zor durumda bırakacak isteklerde bulunmuyor. İçlerinden bir tanesinin cevabı çok hoştu: “Bana bir tebrik kartını bile çok görme.”

Evet,  satırlarca anlatmak istediğimiz bir konuyu sadece bir cümle anlatmaya yetiyor. Çalışanların mutlu etmek için ne ücret ne de prim yetiyor. Zaten yapılan araştırmalarda da çalışanı elde tutmada ücret en alt sırada… Görüldüğü gibi fazla ücrette, primde yetmiyor; çalışanınızın arkasında bir çalışma arkadaşı, bir anne-baba gibi başarılarını destekleyin ve onları onurlandırın.

http://ikhayatiarpaci.wordpress.com/